BEN TÜRK

 

BEN TÜRK
Ben Seyit Onbaşı,
O mermiyi ben kaldırdım
Fransız gavurunu ben vurdum.
Asla pes etmedim,
Vazgeçmedim.

Ben Kara Fatma,
Kadınsın dediler, 
Yapmamazsın dediler, 
Dinlemedim,
Emanet ettim yavrularımı,
Vatanıma, milletime, bayrağıma
Aldım şehidimin tüfeğini
Tepeledim Yunan’ı.
Asla pes etmedim.
Vazgeçmedim.

Ben Şahin Bey,
Antep’i düşman almış dediler.
Gözümde yaş döküldü.
Dayanamadım. 
Çıktım Antep’in dağlarına.
Gazi’nin emriyle direndim. 
Sağ kolum korkusuz Kara Yılan!
Fransız sonunda boyun eğdi, 
Milletin azmine, direnişine!
Asla Vazgçmedik, 
Pes etmedik!

Ben Akif, 
Ülkemin gözbebeği İstanbul’un
Boğazında düşman bekliyor. 
Kahroldum. Mahvoldum. 
Ümmet, millet perişan. 
Vazgeçecekler sandım bir ara.
Ama yok öyle yağma . 
Çağrıldım Ankara’dan.
Yetiş, uyandır Analdolu’yu
Bin yıllık gaflet uykusundan.
Uyandırdım, şehir şehir gezerek. 
Sonra yazdım bir destan,
Mehmetçiğe seslenerek “Korkma!” 
Asla vazgeçmedim,
Pes etmedim.

Ben Tayyar Rahime, Çete Ayşe,
Erimiz düştü Çanakkale’de, Sarıkamış’ta,
Vatan onların kanıyla ıslandı.
Vatan yine düştü dara. 
Biz ne güne duruyoruz ağalar?
Biz niye bekliyoruz ağalar?
Kadınsak kaderi mi bekleyelim? 
Çıktık dağa elimizde tüfek.
Gazi’nin ordusunda yan yana savaştık.
Asla Vazgeçmedik, 
Pes etmedik.

Ben Onbaşı Halide!
İstanbul uyurken uykuda
Çıktım Sultanahmet’de meydana!
Uyuma,  kalk ayağa Türk milleti dedim!
Gazi duydu Ankara’dan sesimi!
Yanında oldum tüm cephelerde!
Askerler bana dediler
“Onbaşı Halide”
Gurur duydum.
İzmir’e Mehmet’le yan yana girdim.
Gurur duydum.
Asla Vazgeçmedim.
Pes etmedim.

Ben Sütçü İmam!
Bakmayın ismimin İmam olmasına,
Müslümanız elhamdülillah!
El kaldırdı Maraş çarşısında
Fransız gavuru.
O eli kökünden kuruttum.
Elhamdülillah.
Asla vazgeçmedim.
Pes etmedim.

Ben İsmet İnönü,
Memleket düşünce dara
Ver elini Ankara.
Yendim Türk’ün Makus talihini
İnönü oldum  vatan’a!
Atatürk’ün açtığı yolda 
Cumhura reis oldum.
Asla pes etmedim
Vazgeçmedim.

Ben,
Annesinin Mustafa’sı,
Öğretmenin Kemal’i,
Milletinin Atatürk’ü,
Hükümet korkak, 
hükümet yılmış.
Halk perişan, aç, sefil.
Yıllarca savaşlarda ölmüş 
Ölümden beter halde.
Fakat bu imkan ve şeraitte bile
Ölümüne dövüşmekten yana!
Ölüm Fermanımı imzalamış Padişah hazretleri.
Benim de ulusum gibi korkum yoktur ölümden yana!
Lakin özgür olamazsam eğer işte ona yanarız.
Özgürlük timsali olmuş Türk, 
Sorarım size neden kalsın boynu bükük?
Önce meclis, sonra dövüş!
İzmir’in havası aynı Selanik!
Sonra gelecek Cumhuriyet, devrimler
Bir daha sınamasın Allah bizi diye.
Asla Vazgeçmedim.
Asla pes etmedim.

MEHTAP ERYAŞAR
ATATÜRK ORTAOKULU
7/B